Şubat'ta bahar geldi, bunu fark ettiğim anda deli gibi yağmur yağmaya başladı. Kısa montumu giyip dışarı çıktım Şubat olduğunu fark ettiğim anda bacaklarım donmaya başladı. Süt içiyodum sıcak olduğunu fark ettiğim anda dilim yandı. Söyleyin şimdi bana farkındalık iyi bişey midir? Bugün oturduk hayvanatlarla bu konu üzerinde konuştuk. Aslında şöyle bi bahsettik hem de 'ayaküstü' deyiminin ya da 'geçerken uğramak' kalıbının hakkını vererek.
Goldfish sonunda mutlu olucaksak her şeyden bihaber şekilde de yaşıyabilceğimizi savundu. Sonunda mutluluk varsa her yol mübahtır mantığı. Ama ben öyle düşünmüyorum. Kendinizi kandırarak ya da gözlerinizi bir takım gerçeklere kapatarak mutlu olabileceğiniz süre ne kadar uzun olabilir ki? O gerçekler gün gelip yüzünüze bir tokat misali indiğinde bütün acıların yanı sıra hayatınızın koca bi yalan olduğunu öğrenerek sarsılıcaksınız. Benim şu küçük, saçma farkındalıklarımdan örnekliyelim mesela. Şubat'ta bahar gelseydi ''Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır.'' sözü yalan olucaktı. E bunca senedir doğruyu, güzeli öğütleyen atalarımız yalancı çıkıcaktı. Hem nice olurdu kutup ayılarının hali? Yağan yağmura teşekkürler. Sütün sıcak olduğunu fark etmesem peki? Ya o akıp giderken solunum ve sindirim üst yollarımı pişire pişire gitse?
Bir sene boyunca bi çok gerçeğe gözlerini kapatmış, en sonunda açmış biri olarak söylüyorum ki gerçek dünya çok çok daha güzel. Bazı yalanların ya da kandırmacaların ''zamanınızı önce yavaşlatıp sonra durdurması''na izin vermeyin. Bırakın ''dünyanız dönsün''.
1 yorum:
dünya yeniden dönüyor :) tam da bunu dinliyodum. mbço. düşündüm taşındım senin daha önceden de dediğin gibi "bilincin getirdikleriyle mutlu olmaya çalışma"nın en doğrusu olduğuna karar verdim. Misal bacaklarımız donarken 5 dk sonra dostlarımızın yanında ısınacağımızı düşünerek mutlu olabiliriz. Pollyannacılığa çok hızlı geçiş yapıyorum sanırım. :D
Yorum Gönder