27 Ekim 2009 Salı

Cat Attack

Kedilerden hazzetmem. Bizim apartmanda bir zamanlar beslenmekten ve tüm gün güneşe suratını dönüp dikilmekten panter gibi olmuş yüzsüz ve kocaman bir 'kedicik' yaşıyordu. Mal hayvan ne zaman beni görse ayçiçeği misali güneşe döndüğü suratını hiç oynatmadan gözlerini açar, bana bakar, acınası "yol ver geçeyim kedicik, valla bak hemen kıvrılıp geçerim şurdan." bakışlarıma aldırış etmeden gözlerini ağır ağır yumar ve güneş banyosuna devam ederdi. Pis hayvan! Süt getirsem sana nasıl mırr mmığğrrororo diye sırnaşırsın ama di mi? öhöm. Üstün görürdü kendini insanlardan.(o kocaman göbekle hepimizden üstündü tabii)Yemek yiyişi, ağır adımları, bakışları, karşılıklı birbirimize yürürken üstüme üstüme yürüyüp beni tınlamamasının sonunda kedi kesecektim. Olmadı en güzelinden bir Husky edinecektim. Bakalım ne kadar tınlamıyor beni?! Gerçi çok yüzsüz bir hayvandı. Beni gene tınlamaz Husky'ye sırnaşırdı eminim. Zor dayandım Sunshine Believer. Geçmiş zamanda yazıyorum, kedi geçen yıl gizemli bir şekilde öldü. Ama valla ben bir şey yapmadım. Köpeklere can kurban diyor ve hepsini bağrıma basıyorum. Şey, Husky'im olsun istiyorum bide evet.

2 yorum:

jellyfish dedi ki...

Beni de bi kere kedi tırmalamıştı. Annem panikleyip beni aydınlıkevlerdeki bütün polikinliklere götürmüştü. Halbuki aynı kedi benim diğer arkadaşlarımın vücutlarına Orta Dünya'nın haritasını çizmişti. Bu da böyle bi anımdır :D

hyena dedi ki...

Babaannemlerin bahçesinde de 3 adet birbirinden şirin ve mal yaratık var... Çok güzeller lan sonradan onların dandikleşeceğini bilmesem birini alıp eve kaçırıcam ama(hangisini seçeceğimi biliyorum.ahahaha.)...