Hepimizin temel ihtiyaçlarımızdan başka ortak özelliklerimiz de var. Mesela sevmek. Birini, bi şarkıyıi bir resmi ya da ne biliyim bir çiçeği. Sevip sarılamadığımız, görüp dokunamadığımız, duyup dinliyemediklerimiz karşısında hissettiklerimiz de kimi zaman ortak. İşte bugün bu ortaklığı gözler önüne açıkça seren insanlara ve eserlerine blogda yer vermeye karar verdim. İlk şiir olarak da en sevdiğim şairlerden Attila İlhan'ın 'Üçüncü Şahsın Şiiri' ni seçtim. Keyifle okumanız dileğiyle....
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir seviğin vardı, duyardım
çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım
.............................................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder