Sınav haftası beynimi posasını çıkartıncaya kadar sömürdü. Artık bişeyler okumak ya da önüme verilen bir kağıda bişeyler yazmak istemiyorum. Mutasyona uğrayan beynimin kazandığı yeni fonksiyon ise 'Okuduğu şeyleri bir sesten duymak.' Artık iç ses diye bir şey kalmadı bende. Sağlık kitabını İbrahim hocadan, bilgisayar ve teknolojinin testlerini bilgisayar hocasından, Sanat Tarihi kitabını Hülya hocadan dinliyorum. Yetmiyomuş gibi hocalara olan sevgime göre o an o derse odaklanma şansım da değişiyo. İngilizceden workshitleri (goldiii :)) Nuray Hoca'nın vurgularıyla ve cümlenin sonuna kattığı 'Canım' vurgularıyla okuyup mest oluyorum. Hayır bunlar da yetmedi facebookta fotoğraflara yapılan yorumları da yazan insanın sesinden okuyorum. My Way eşliğinde bloga yazı yazıyorum... Orta yaşlarına merdiven dayamış, karısı çalışmadığı için evin bütün yükünü omuzlarına almış bi memur gibi hissediyorum. Evet toplumda almam gereken rol evde saçını süpürge edip yorulan kadın farkındayım ama hayat ve Atatürk Lisesi beni yoruyor.
I would die for you.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder